Wiązówka błotna, ze względu na swoje lecznicze właściwości, wykorzystywana była od bardzo dawna – już lekarze w kulturze celtyckiej chętnie sięgali po nią, znając jej przeciwgorączkowe i przeciwbólowe właściwości.
Wiązówka jest bogatym źródłem salicylanów, które w XIX wieku zostały z niej wyekstrahowane. Niedługo potem zsyntetyzowano podobną substancję, która dziś znana jest na całym świecie – aspirynę.
Roślina ta bogata jest w:
- olejki eteryczne,
- antocyjany,
- flawaonoidy,
- garbniki,
- kwasy organiczne,
- sole mineralne,
- glikozydy fenolowe.
Wiązówka błotna to roślina wieloletnia, dorastająca do 150 cm wys. Występuje na terenie całego kraju, na terenach podmokłych. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
Surowcem zielarskim jest kwiatostan, ziele, sam liść i kłącze wraz z korzeniami.
Liście i ziele zbiera się od maja do lipca, kwiaty – od czerwca do I połowy sierpnia, natomiast kłącza na przedwiośniu, na wiosnę, późnym latem lub jesienią. Surowce nadziemne należy wysuszyć w temp. do 40o C, a kłącza – w otwartym piekarniku ogrzanym do temp. 60O C lub przed nim.
Działanie:
- związki salicylowe i flawonoidy działają przeciwzapalnie i przeciwbólowo,
- przeciwgorączkowe,
- uspokajające, napotne, żółciopędne, moczopędne,
- przeciwreumatyczne,
- odkażające,
- wykrztuśne,
- oczyszczające,
- reguluje przemianę materii i wypróżnienia,
- przyśpiesza trawienie,
- wzmaga wydzielanie soku żołądkowego i trzustkowego.
Kiedy warto sięgnąć po wiązówkę błotną?
- przy bólach różnego pochodzenia (200 ml naparu lub odwaru, albo 1 łyżka nalewki),
- przy przeziębieniach, gorączce,
- przy nieżycie układu oddechowego, moczowo-płciowego i pokarmowego,
- w chorobach zakaźnych i skórnych,
- przy stresie, bezsenności (wyciągi alkoholowe),
- przy kamicy moczowej i żółciowej,
- przy obrzękach, reumatyzmie, dnie,
- przy zastojach żółci, skurczach jelit i żołądka, biegunce.
Jak przygotować lecznicze ekstrakty z wiązówki błotnej?
Doktor H. Różański wskazuje na 3 sposoby:
Napar:
2 łyżki kwiatów, ziela lub liści zalać 1 szklanką wrzącej wody, odstawić na 30 minut, przecedzić. Pić 4-6 razy dziennie po 150 ml.
Odwar:
2 łyżki kłączy lub kwiatów, ziela, liści zalać 1 szklanką wody, gotować 10 minut, odstawić na 15 minut, uzupełnić brakującą ilość wody, przecedzić. Pić jak napar.
Nalewka wiązówkowa:
pół szklanki kłączy, ziela lub 1 szklankę kwiatów zalać 300-400 ml wódki lub wina, wytrawiać 14 dni, przefiltrować. Zażywać 4-6 razy dziennie po 10-15 ml w 50 ml wody lub naparu tymiankowego, albo rumiankowego. Stosować zewnętrznie do przemywania chorób skórnych wywołanych przez wirusy i bakterie, np. trądzik młodzieńczy, ropnie, owrzodzenia, opryszczki.
Podczas zażywania przetworów wiązówkowych dr Różański zaleca przyjmować doustnie wit. C w dawce 800-1000 mg/24 h (5 draż. 200 mg).
Za Dr H. Różański
Zapraszamy również do naszego sklepu internetowego https://www.zielarniawarminska.pl/
